Międzynarodowy Dzień Teatru
Spektakl
Dzień: Śr
Godzina: 18:00
Zapraszamy 27 marca na wspólne świętowanie Międzynarodowego Dnia Teatru!
18.00 - Teatr Szafa na Rozdrożu - "Warszawa/Jeruzalem" - sala widowiskowa, wstęp wolny
Sztuka na podstawie dwóch utworów Mirona Białoszewskiego - "Pamiętnika z powstania warszawskiego" oraz "Wypraw krzyżowych" - porusza problem absurdów wojny z perspektywy zwykłego człowieka, dla którego wspomnienia są czymś więcej niż tylko wycinkiem historii... Spektakl zdobył wyróżnienie na VI Festiwalu Teatrów Młodzieżowych na Mazowszu, reżyser Jakub Wacławek otrzymał nagrodę indywidualną.
Czas trwania: ok. 1 godziny.
Sztuka na podstawie dwóch utworów Mirona Białoszewskiego - "Pamiętnika z powstania warszawskiego" oraz "Wypraw krzyżowych" - porusza problem absurdów wojny z perspektywy zwykłego człowieka, dla którego wspomnienia są czymś więcej niż tylko wycinkiem historii... Spektakl zdobył wyróżnienie na VI Festiwalu Teatrów Młodzieżowych na Mazowszu, reżyser Jakub Wacławek otrzymał nagrodę indywidualną.
Czas trwania: ok. 1 godziny.
19.30 - Spektakl na ekranie kina Len - Zakład Doświadczalny Solidarność - wstęp 10 złotych
W sztuce, która znalazła się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2012 roku, autor próbuje zmierzyć się z legendą Solidarności. Jej dzieje, od strajków sierpniowych, przez stan wojenny, wizytę papieską, aż po dzień dzisiejszy, poznajemy poprzez losy młodej dziewczyny, Grażyny, która po skończeniu studiów i wakacjach nad morzem w 1980 roku, podejmuje pracę w jednym z dolnośląskich zakładów, w którym zapisuje się do nowopowstałego związku. Ona sama, nie pojawia się jednak w sztuce i w widowisku.
Z montażu wspomnień i komentarzy jej krewnych, przyjaciół i współpracowników powstaje portret młodej, uczciwej, pełnej wiary i oddania związkowi kobiety, która obserwując z bliska działaczy solidarnościowych, musi skonfrontować swój idealizm z dalekim od doskonałości życiem codziennym w organizacji. Autor daleki jest bowiem od idealizowania ludzi tworzących struktury związku niskiego i średniego szczebla. Grażyna dostrzega i musi pogodzić się ze smutnym faktem, że nie wszyscy działacze są ludźmi ideowymi, że często pod przykrywką solidarnościowych, wolnościowych haseł, realizują swe osobiste, przyziemne i nie zawsze uczciwe interesy.
Dramat Bogacza stanowi przykład teatru epickiego, zdominowanego przez narrację poszczególnych postaci, które nie dialogują ze sobą wprost. Pojedyncze wypowiedzi, często ze sobą sprzeczne i polemiczne, jak w filmie dokumentalnym, skierowane wprost do kamery, tworzą barwną mozaikę różnorodnych poglądów i punktów widzenia, z których wyłania się niejednorodny, pełen niuansów i sprzeczności, niezakłamany obraz solidarnościowej społeczności.
W sztuce, która znalazła się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej w 2012 roku, autor próbuje zmierzyć się z legendą Solidarności. Jej dzieje, od strajków sierpniowych, przez stan wojenny, wizytę papieską, aż po dzień dzisiejszy, poznajemy poprzez losy młodej dziewczyny, Grażyny, która po skończeniu studiów i wakacjach nad morzem w 1980 roku, podejmuje pracę w jednym z dolnośląskich zakładów, w którym zapisuje się do nowopowstałego związku. Ona sama, nie pojawia się jednak w sztuce i w widowisku.
Z montażu wspomnień i komentarzy jej krewnych, przyjaciół i współpracowników powstaje portret młodej, uczciwej, pełnej wiary i oddania związkowi kobiety, która obserwując z bliska działaczy solidarnościowych, musi skonfrontować swój idealizm z dalekim od doskonałości życiem codziennym w organizacji. Autor daleki jest bowiem od idealizowania ludzi tworzących struktury związku niskiego i średniego szczebla. Grażyna dostrzega i musi pogodzić się ze smutnym faktem, że nie wszyscy działacze są ludźmi ideowymi, że często pod przykrywką solidarnościowych, wolnościowych haseł, realizują swe osobiste, przyziemne i nie zawsze uczciwe interesy.
Dramat Bogacza stanowi przykład teatru epickiego, zdominowanego przez narrację poszczególnych postaci, które nie dialogują ze sobą wprost. Pojedyncze wypowiedzi, często ze sobą sprzeczne i polemiczne, jak w filmie dokumentalnym, skierowane wprost do kamery, tworzą barwną mozaikę różnorodnych poglądów i punktów widzenia, z których wyłania się niejednorodny, pełen niuansów i sprzeczności, niezakłamany obraz solidarnościowej społeczności.
Do zobaczenia!